Są jedną z oleśnickich rodzin, której pomoże Szlachetna Paczka

Po śmierci małżonki pan Zbigniew sam zaczął chorować. Pasma nieszczęść nie było jednak końca. Choroba płuc, która dopadła mężczyznę sprawiła, że całkowicie musiał on zaprzestać pracy. - Pracowałem bardzo ciężko, bo przy dociepleniach, ale nigdy nie narzekałem, wiedziałem, że muszę pracować. Nawet to polubiłem, a teraz mogę jedynie wspominać, bo do pracy nie wrócę ze względu na stan zdrowia- opowiada nam mężczyzna, który cierpi m.in. na rozedmę płuc. Pan Zbigniew ze swoim synem żyją skromnie, ale jak mówi nasz rozmówca dają sobie jakoś radę.
- Nie mogę narzekać, jest pewnie wiele ludzi bardziej potrzebujących od nas - mówi skromnie oleśniczanin, który stara się, aby jego synowi niczego nie brakowało. Miesięcznie pan Zbigniew razem z dorastającym synem otrzymuje na przeżycie około 660 zł. To suma stałego zasiłku przydzielonego z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej oraz zasiłek rodzinny dla syna, przysługujący z tytułu śmierci matki. Po odjęciu opłat za mieszkanie co stanowi ponad 300 zł oraz leków, które pan Zbigniew każdego miesiąca musi kupować o wartości około 150 zł, na przeżycie zostaje im w sumie około 200 zł. - Dajemy jakoś radę, syn ma obiady w szkole, a ja korzystam ze stołówki na Słowackiego, mają tam bardzo smaczne jedzenie - opowiada.

Korzysta z pomocy

Trzy lata temu, kiedy zmarła żona pana Zbigniewa, naszym rozmówcą i jego synem zaopiekował się asystent rodziny. To właśnie od niego 63-letni dziś oleśniczanin dowiedział się o działalności Szlachetnej Paczki, która niesie pomoc potrzebującym w naszym mieście. Pan Zbigniew z pomocy dobrych ludzi korzysta już w sumie trzeci raz w życiu. - To fantastyczna organizacja, która naprawdę działa cuda - mówi oleśniczanin i dodaje, że w poprzednich latach otrzymał tyle darów, w tym pościele, ubrania, podstawowe artykuły, a także jedzenie, że dzielił się tym z innymi potrzebującymi.
- Nie chciałem, aby się zmarnowało. Wiedziałem, że mogło przydać się innym, więc długo nie musiałem się zastanawiać - opowiada mężczyzna, który stara się przekonać także innych do przełamania wstydu i korzystania z pomocy innych ludzi. - Żyję z synem, dla którego chcę jak najlepiej, muszę myśleć przede wszystkim o nim - mówi pan Zbigniew, który nie traci nadziei na lepsze jutro. Mimo ciężkiej sytuacji nie poddaje się i za wszelką cenę dąży do tego aby wychować swojego syna na dobrego człowieka. Jak mówi to właśnie dla niego żyje. - Mogę liczyć na jego pomoc, chciałbym jeszcze, aby udało mu się zdobyć zawód i podjąć dobrą pracę, żeby w przyszłości kiedy mnie zabraknie, żyło mu się lepiej - mówi ze wzruszeniem mężczyzna.