Spowiedź w "czasach zarazy". Znamy wytyczne biskupa rzeszowskiego ks. Jana Wątroby

Nowe zasady wymagają od wiernych, aby nie odkładali sakramentu pokuty na Wielki Tydzień, ale skorzystali z niego znacznie wcześniej, tak aby spowiedzi odbyły się w warunkach zapewniających bezpieczeństwo higieniczne.

- Sakrament pokuty i pojednania może być sprawowany jedynie w formie indywidualnej spowiedzi. Nie należy organizować nabożeństw pokutnych - czytamy na stronie diecezji Rzeszowskiej.

Wytyczne dla parafii

Spowiedź należy przeprowadzać w konfesjonale lub w innym miejscu odpowiednio przygotowanym. Należy zadbać o higienę i odpowiednie środki dezynfekujące konfesjonał. Kratkę konfesjonału należy zakleić folią od strony spowiednika lub przymocować cienką pleksę od strony penitenta, pamiętając o ich dezynfekcji.

Innym sposobem prowadzenia spowiedzi może być spowiedź w wyodrębnionej części kościoła (kaplica, zakrystia, chór albo przylegająca salka). W takim miejscu wierny może się spowiadać półgłosem, klęcząc lub siedząc w odległości 1,5 metra od spowiednika. Na rozgrzeszenie powinien zawsze uklęknąć. Należy postarać się, aby sakrament był sprawowany godnie, z zachowaniem tajemnicy sakramentalnej. Nie należy podawać stuły do ucałowania.

Dyżury spowiedników

Odwołana została akcja „Noc konfesjonałów”. Nie wolno organizować tzw. spowiedzi dekanalnych, jak to było w zwyczaju. Spowiadać należy w ramach własnej parafii. Aby umożliwić wiernym skorzystanie z sakramentu pokuty należy od IV Niedzieli Wielkiego Postu wprowadzić specjalne dyżury spowiednicze w ciągu dnia i poinformować o tym wiernych. Czas tych dyżurów powinien być dostosowany do trybu życia wiernych i uwzględniać ich potrzeby. Kapłani mają obowiązek oczekiwać na wiernych, którzy chcą się wyspowiadać.

Bez spowiedzi?

Księża mają informować wiernych, że ten kto nie będzie się w stanie wyspowiadać w tym czasie, po wzbudzeniu aktu żalu doskonałego, może przystąpić do Komunii Świętej pod dwoma warunkami: 1) przystąpi do spowiedzi indywidualnej jak najszybciej będzie to możliwe; 2) nie pozostaje w karach kościelnych ani nie trwa z uporem w jawnym grzechu ciężkim, czyli spełnia wymogi uzyskania rozgrzeszenia [kan. 915 i 916 KPK].