Spory wydatek, ogromna satysfakcja

Wybór nart jest dzisiaj tak ogromny, że możemy mieć z nim kłopot. Dlatego lepiej jest wcześniej rozejrzeć się, jaka jest oferta na rynku, poszukać nowinek w internecie. W sklepach można kupić tylko narty carvingowe, czyli taliowane. Jedynie na giełdach narciarskich pojawiają się także proste narty, których dzisiaj nikt już nie produkuje. W górach spotkamy także niewiele osób, które nie jeżdżą na nartach taliowanych.

Najpopularniejsze, najchętniej kupowane są narty slalomowe, rzadziej gigantowe. Firmy nie produkują już nart tzw. fun-carvingowych, czyli krótkich, szerokich z przodu i z tyłu mocno taliowanych.

Znani producenci nart, firmy takie jak Salomon, Atomic, Head, Rossignol, Fischer, Voelkl czy Blizzard nie próżnują i co sezon proponują nowe wzory, kształty czy technologie desek.

Początkujący narciarz nie potrzebuje twardej narty. Dużo lepsza dla niego jest miękka i łatwoskrętna. Gdy będziemy natomiast zmieniać sprzęt, pamiętajmy, że twarda narta jedzie szybciej, jest także droższa. Dobra twarda narta powinna mieć rdzeń drewniany, a nie wykonany ze sztucznych tworzyw, pianki. Początkujący narciarze mogą jeszcze jeździć na miękkich nartach z piankowym rdzeniem, ale ci bardziej doświadczeni już nie powinni.

Jeśli chodzi o wysokość, to narty carvingowe, czyli taliowane nie muszą być dużo wyższe od narciarza. Przez lata mówiło się, że narty mają być tak długie, aby sięgały do wyciągniętej w górę ręki narciarza. Teraz wystarczy, by narty slalomowe sięgały do nosa czy odcinka broda - czoło.

Narty gigantowe powinny być dłuższe.Warto wiedzieć, że jadąc na krótkich nartach carvingowych będziemy "zmuszani" do skrętu. Narty gigantowe jadą dłuższymi pociągnięciami, na nich można jeździć prosto i nie skręcać tak często.

Producenci desek oferują je najczęściej wraz z wiązaniami. Wiązania montuje się do nart w zależności od wagi ciała i umiejętności narciarza. W każdym serwisie narciarskim, sprzedawca czy instruktor zapytają narciarza o jego wagę, a także to, czy dopiero uczy się jeździć, czy jest dobrym narciarzem.

Nie da się ukryć, że dobre buty narciarskie to podstawa. Jeżeli jednak dorosły narciarz wyda na porządne narty sporo pieniędzy, to pojeździ na nich nawet 10 lat. Porządny but nie przemaka, nie będzie nam też w nim marzła noga. But powinien być odpowiednio sztywny i dobrze dopasowany, musi dobrze trzymać nogę, czyli mieć np. trzy, cztery klamry. Nie warto kupować używanych butów jednoklamrowych.

W butach się co prawda jeździ, ale często trzeba w nich także dojść do wyciągu czy parkingu. W niektórych butach są więc zamontowane mechanizmy odblokowywania cholewki w trybie "walk". Dzięki temu można w butach chodzić.

Bardzo ważny jest odpowiedni rozmiar obuwia. But nie może być ani za ciasny, ani zbyt luźny. Gdy założymy buty, to powinniśmy swobodnie ruszać palcami, one nie mogą dotykać czubka buta. W za ciasnych butach palce szybką będą marzły na mrozie. Przy dobrze zapiętym bucie, pięta nie powinna, "iść" w górę. Wszystkie buty mają regulowane klamry, więc zapięcie można odpowiednio dopasować.

Narciarze zwracają także uwagę na sztywność buta, czyli flex. Im większy jest flex, tym but jest twardszy. Dzisiaj w sklepach można wybrać zarówno buty twarde, jak i miękkie. Ale im twardsza skorupa, tym lepiej trzyma nogę; twardsze buty są też droższe. Początkującym narciarzom poleca się jednak buty miękkie.

W wielu zachodnich państwach, jak Włochy, Austria czy Francja, dzieci do 14 lat muszą obowiązkowo jeździć w kaskach. Dorośli też powinni zainwestować w sprzęt osłaniający głowę, przede wszystkim z powodów bezpieczeństwa. Narta carvingowa jest szybka, czasami robi nieprzewidziane ruchy, dlatego do zderzeń na stokach dochodzi coraz częściej.

Niezbędne wyposażenie narciarza stanowią także kijki. Kupujemy je na wysokość pierwszego żebra, mierzone talerzykiem do góry. Wystarczy odwrócić kijek, chwycić go pod talerzykiem i zobaczyć, czy ręka w zgięciu tworzy kąt prosty. Jeśli nie, kijek jest albo zbyt krótki, albo zbyt długi.

Narty trzeba co sezon przeglądać i ewentualnie naostrzyć - w zależności od tego, jak intensywnie i w jakich warunkach jeździliśmy zimą.