Bartnik odchodzi z PS! (Aktualizacja)

Przypomnijmy, Bartnik startował z Porozumienia Samorządowego 2018 w tegorocznych wyborach do Rady Miasta. I uzyskał mandat radnego. Kilkanaście dni po wyborach i kilka dni przed drugą turą odszedł z ugrupowania.

Oświadczenie Wojciecha Bartnika
Zawsze starałem się postępować według określonych wartości które powinny być bliskie każdemu Człowiekowi. Darzyłem szacunkiem innych ludzi, również przeciwników w ringu. W działalności samorządowej i społecznej człowiek był i jest dla mnie największą wartością nawet ten, który ma inne poglądy i cele. Polityka jednak, również ta lokalna wyzwala w ludziach wiele złych emocji w stosunku do swoich przeciwników politycznych. Emocje te i postawy niektórych kolegów z mojego ugrupowania (PS 2018) z którym jestem związany od lat, doprowadziły mnie do podjęcia decyzji odejścia z jej szeregów. Proszę uszanować moją decyzję, chce zgodnie z sumieniem działać na rzecz Naszej Małej Ojczyzny.

Wojciech Bartnik
Radny VII kadencji.

Co na to Jan Bronś, lider PS 2018.
Na facebooku napisał: Polecam Ci Wojtku utwór Ignacego Krasickiego "Przyjaciele". Cóż mogę powiedzieć... szkoda.

A tym, który wiersza Krasickiego nie znają, przytaczamy "Przyjaciół".

"Zajączek jeden młody

Korzystając z swobody

Pasł się trawką, ziółkami w polu i ogrodzie

Z każdym w zgodzie.

A że był bardzo grzeczny, rozkoszny i miły,

Bardzo go inne zwierzęta lubiły.

I on też, używając wszystkiego z weselem,

Wszystkich był przyjacielem.

Raz gdy wyszedł w świtanie i bujał po łące,

Słyszy przerażające

Głosy trąb, psów szczekania, trzask wielki po lesie.

Stanął... Słucha... Dziwuje się...

A gdy się coraz zbliżał ów hałas, wrzask srogi,

Zając w nogi.

Wspojźrzy się poza siebie; aż tu psy i strzelcel

Strwożon wielce,

Przecież wypadł na drogę, od psów się oddalił.

Spotkał konia, prosi go, iżby się użalił:

"Weź mnie na grzbiet i unieś!" Koń na to: "Nie mogę

Ale od innych będziesz miał pewną załogę".

Jakoż wół się nadarzył. "Ratuj, przyjacielu!"

Wół na to: "Takich jak ja zapewne niewielu

Znajdziesz, ale poczekaj i ukryj się w trawie,

Jałowica mnie czeka, niedługo zabawię.

A tymczasem masz kozła, co ci dopomoże".

Kozieł: "Żal mi cię, niebożę!

Ale ci grzbietu nie dam, twardy, nie dogodzi:

Oto wełniasta owca niedaleko chodzi,

Będzie ci miętko siedzieć". Owca rzecze:

Ja nie przeczę,

Ale choć cię uniosę pomiędzy manowce,

Psy dogonią i zjedzą zająca i owcę.

Udaj się do cielęcia, które się tu pasie". -

"Jak ja ciebie mam wziąć na się,

Kiedy starsi nie wzięli?" - cielę na to rzekło;

I uciekło.

Gdy więc wszystkie sposoby ratunku upadły,

Wśród serdecznych przyjaciół psy zająca zjadły."